പ്രവാസം – ഒരു ആസ്വാദനകുറിപ്പ്

ആക്സമികമായിട്ടാണ് എം.മുകുന്ദന്‍ എഴുതിയ പ്രവാസം എന്ന നോവല്‍ വായിക്കാനിടയായത്.

കേരളപ്പിറവിയോടനുബന്ദിച്ചു നടത്തുന്ന ഒരു നാടക റിഹെര്‍സലിടയിലാണ് സജീവിന്‍റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും ഈ പുസ്തകം കിട്ടിയതു.

ഒരു വ്യാഴവട്ടകാലത്തോളം, ശരിയായി പറഞ്ഞാല്‍ പ്രവാസജീവിതം തുടങ്ങിയതുമുതല്‍ വായനകളൊക്കെ നിന്നു.

“പ്രവാസം”, എം.മുകുന്ദന്‍ എഴുയിയ രീതി വായിക്കാന്‍ സുഖമുള്ളതാണ്, പ്രവാസം ശരിക്കും ഓരോരുത്തരിലും ഒരുപോലുള്ള അനുഭവങ്ങള്‍ ആണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത് എന്നു തോന്നുമെങ്കിലും, മറ്റൊരുതരത്തില്‍ എല്ലാം വ്യതസ്തമാണ് എന്നു കൂടി ഇവിടെ ഓര്‍മ്മിക്കപ്പെടുന്നു.

കഥപറയുന്നത് 19ആം നൂറ്റാണ്ടു മുതല്‍ 21ആം നൂറ്റാണ്ടു വരെയാണെങ്കിലും, ഇവിടെ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന പല അനുഭവങ്ങളും ഇപ്പൊഴും പലരും അതേ ചുറ്റുപാടിലൂടെ തന്നെ കടന്നു പോവുന്നുണ്ടാവും എന്നുതന്നെ വേണം കരുതാന്‍.

എം.മുകുന്ദനെ തിരുത്തനോ വിമര്‍ശിക്കണോ ഞാന്‍ ആളല്ല, പക്ഷേ ഒരു വായനകാരണ എന്ന നിലയ്ക്ക് പറയുകയാണെങ്കില്‍ ആദ്യമൊക്കെ വളരെ വിശാലമായിതന്നെ കഥപറഞ്ഞശേഷം ഏകദേശം 50 ആം അധ്യായംമുതല്‍ ഇത് അവസാനിപ്പികാനുള്ള ധൃതി വ്യക്തമായി തന്നെ കാണാവുന്നതാണ്.

വായിച്ചു ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിട്ടും കൊറ്റ്യത് കുമാരനും, മച്ചിലോട്ട് മാധവനും, സുനന്ദയും, സുധീരനും ഒക്കെ മനസ്സില്‍ തങ്ങിനില്‍ക്കുന്നുണ്ട്.

ഇനിയും ഈ പുസ്തകം വായിക്കാത്തവര്‍, താല്പര്യമുണ്ടെങ്കില്‍ ഒരു വായനയെങ്കിലും നഷ്ടമാവില്ല എന്നു ഞാന്‍ പറയട്ടെ.